عیب یابی کابل های برق

از زمانی که استفاده از کابل های مدفون در زیرزمین مرسوم شد، سازندگان تجهیزات الکتریکی با مشکل عیب یابی کابل های قدرت زیر زمینی رو به رو شدند. جهت حل  این مشکل سازندگان دستگاه های تست، راه های گوناگونی ارائه و روش های عیب یابی جدید برای رفع آنها ابداع کرده اند.
گاهی در کارگاه‌های دورافتاده امکانات اندکی وجود دارد و برقکار باید با همین امکانات سعی کند تا محل معیوب کابل را بیابد.شیوه های معمولی و قدیمی تست و عیب یابی کابل که با اعمال ولتاژ فشار قوی به انواع خاصی از کابل های با عایق بندی در الکتریک جامد صورت می گرفت، می تواند تاثیرات منفی به همراه داشته باشد که همچنان تحقیقات و مطالعات زیادی در این زمینه در حال اجرا می باشد.
 اگر چه روشهای کاملا غیر مخرب در حال حاضر در دسترس نیستند سازندگان تلاش می کنند اثرات مخرب روش های اعمال ولتاژ فشار قوی را به حداقل برسانند و تکنیک های ایمن جدیدی را جایگزین آنها کنند.

عیب یابی کابل یکی از قسمت های اساسی تعمیرات و نگهداری کابل می باشد که بدون استفاده از روش های عیب یابی مدرن شرکت های توزیع کننده برق نمی توانند خدمات قابل اطمینانی را به صنعت و مصارف عمومی ارائه دهند.

کابل ها ممکن است در اثر عوامل مختلفی دچار آسیب شوند به طوری که حتی دیگر قابل استفاده نباشند. این عوامل متعدد می توانند ناشی از ضربه مکانیکی، اضافه ولتاژ یا جریان، تخریب عایق و حفاظ کابل توسط موجودات جونده و... باشند که در اثر این عوامل مختلف از جمله قطع شدن یک یا چند رشته هادی در کابل، اتصال رشته ها به همدیگر، اتصال رشته های هادی به زمین و ... ممکن است ایجاد شود.

                                                                                        
 قبل از اینکه محل عیب مشخص شود باید نوع عیب کابل مشخص گردد.

الف: برای تشخیص نقطه معیوب یک کابل و تعیین محل آن بدون خاکبرداری در ابتدا نیازمندیم که انواع عیب هایی که برای یک کابل ممکن است روی بدهد بشناسیم:

ب: تشخیص نوع عیب و محل آن:

                                                                                   
برای تعیین محل عیب اتصال کوتاه باید دو سر کابل را بازکرد و از هر دو سر مقاومت را توسط میگر اندازه گرفت با استفاده از روابط زیر می‌توان فاصله محل اتصال کوتاه را از سر کابل تعیین کرد.
R۱=k.lx
(R۲=k (l-lx
lx= (R۱/ (R۱+R۲))l
                                                                              
۲-اتصال زمین: برای تشخیص اتصال زمین باید هر کابل را جداگانه توسط میگر نسبت به زمین آزمایش کرد. اگر کابل از نقطه‌ای به زمین وصل شده باشد مقداری مقاومت نشان می‌دهد، ولی اگر کابل اشکالی نداشته باشد میگر مقاومت بی نهایت را نشان خواهد داد.                 
                                                                                 
برای تعیین محل عیب باید سر‌های کابل به یک گالوانومتر یا میکروآمپرمتر حساس وصل کنیم.
(سر‌های A. و B) و با وصل کردن یک مقاومت ثابت و یک مقاومت متغیر و وصل آن‌ها به یک منبع مستقیم یک پل اندازه گیری بسازیم.
دو انتهای کابل (سر‌های C. و D) نیز باید به یکدیگر متصل شوند. زمانی که گالوانومتر به حالت تعادل برسد (هیچ جریانی از آن عبور نکند) با استفاده از محاسبات زیر می‌توان فاصله محل عیب را تا سرکابل پیداکرد. برای به تعادل رسیدن گالوانومتر باید مقاومت متغیر را آنقدر تغییر داد تا هیچ جریانی از آن عبور نکند.
R۱.Rx=R.R۲
R۱.klx=k (۲×l-lx) R۲
(lx= (۲×R۲l) / (R۱+R۲
                                                                                 
                                                                                        
برای تعیین محل پارگی بازهم باید یک پل اندازه گیری درست کنیم، اما اینبار از یک منبع ولتاژ متناوب استفاده می‌کنیم تا بتوانیم با اندازه گیری خازن موجود در خط محل عیب را پیداکنیم. دستگاه اندازه گیری مورد نیاز نیز آمپرمتر A.C خواهد بود. اگر پس از تنظیم مقاومت متغیر آمپرمتر هیچ جریانی را نشان نداد پل اندازه گیری به تعادل رسیده است و می‌توان با محاسبات زیر محل عیب را پیداکرد.
(C۱=k (l-lx
C۲=kl
Cx=klx
(R۱/Cx=R۲/ (C۱+Cx
((R۱/ (klx) = R۲/ (k (۲l-lx
(lx=۲Rl/ (R۱+R۲